Kadim Siyasetnameler

Tükenen ABD kültürünü Pentagonlaştırmaktan başka bir alternatif üretemiyor.

*** Geçmişte de böyleydi. Özellikle W. Rostow, S. Huntington, F. Fukuyama, H. Kissinger ve Z. Brzezinski gibi 'modern siyasetnameciler'in yazdığı eserler ABD'nin jeo-kültürel sefaletinin birer tarihi belgesidir. Diğer uygarlıkların birer ahlak, adalet ve erdem şaheseri sayılan siyasetnameleri yanında ABD'nin köleliği vaftiz eden bu tür stratejik kitapları, kuru birer kışla bülteninden farksız.
Eflatun'un "Cumhuriyeti"nden Yusuf Has Hacib'in "Kutadgu Bilig"ine, Aristo'nun "Devlet"inden Nizamülmülk'ün "Siyeru'l- Mülk"üne, Hobbes'un "Leviathan"ından Maverdi'nin "Ahkamü's Sultaniye"sine, Beydeba'nın "Kelile ve Dimne"sinden Farabi'nin "Medinetü'l- Fazıla"sına, Firdevsi'nin "Şehnamesi"nden Kınalızâde'nin "Ahlâk-ı Alâi"sine kadar doğu ve batıdaki bütün "siyasetnameler" ideal ve adil toplum düzenine ait ölmez abide eserlerdir.

Beydeba bir kıssadan şu hisseyi çıkarır: "İnsan kendi saadetini bulmak için başkalarının saadetine saygı göstermelidir." İbn-i Teymiyye, "İnsanlar tek bir cinstendir. Kişinin kendisinin üstün, başkasının ise aşağıda olmasını arzulaması zulümdür" der. Nasiruddin Tusi, "Ahlak-i Nasıri"de despotik yönetimleri"medine-i cabbaran" diye niteler ve uzun ömürlü olamayacaklarını kaydeder. İmam Şafii de "Dünya bir ülkedir" diyerek kapsayıcı ve evrensel değerlere vurgu yapar.
Siyaset felsefesinin baş yapıtlarından sayılan Aristo'nun Devlet'i aslında öğrencisi Büyük İskender'e ve Makedonya İmparatorluğu'nun işlediği insanlık suçlarına karşı bir reddiyedir. Benzer şekilde Eflatun'un Cumhuriyet'i de hocası Sokrates'i idam eden çürümüş Atina devletinin ağır bir eleştirisidir.


https://www.sabah.com.tr/yazarlar/bercan-tutar/2019/06/06/aptal-trump-evine-geri-don