To prósopo mou écho krýpsei me kapnó,

Το πρόσωπο μου έχω κρύψει με καπνό,
σε ένα ποτήρι πόσες λύπες να χωρέσω
στα δυο σου χέρια τη ζωή μου είπες να δέσω
και μ’άφησες να πέσω.

Το πρόσωπο μου παγωμένο και νεκρό
σαν πέτρα που έμαθε τα δάκρυα να στεγνώνει
απόψε ο έρωτας αφήνει το τιμόνι
και ‘γώ βαδίζω μόνη.

Ποιος ουρανός, να μας χωρέσει και τους δυο
ήρθε ο καιρός να κάνω κάτι πια και ‘γώ.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Το πρόσωπο μου ένα παράθυρο κλειστό
λιωμένο σίδερο το σώμα όπου κι αν πιάσω
εσύ που μ‘ έκανες γυαλί να μη σκουριάσω
γιατί ζητάς να σπάσω.

Το πρόσωπο μου ένα μπαλκόνι σκοτεινό
που εσύ δε τόλμησες ποτέ σου να κοιτάξεις
μόλις θα φύγω τ’ άγγιγμα μου να μη ψάξεις
μη με φωνάξεις.

Ποιος ουρανός, να μας χωρέσει και τους δυο
ήρθε ο καιρός να κάνω κάτι πια και ‘γώ.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.
 

To prósopo mou écho krýpsei me kapnó,
se éna potíri póses lýpes na choréso
sta dyo sou chéria ti zoí mou eípes na déso
kai m’áfises na péso.

To prósopo mou pagoméno kai nekró
san pétra pou émathe ta dákrya na stegnónei
apópse o érotas afínei to timóni
kai ‘gó vadízo móni.

Poios ouranós, na mas chorései kai tous dyo
írthe o kairós na káno káti pia kai ‘gó.

Traváo loipón s’ óla mia kókkini grammí
svíno mia agápi pou ‘che láthos diadromí
afoú to thes as eín’ aftí i pio megáli mas stigmí.

Traváo loipón s’ óla mia kókkini grammí
svíno mia agápi pou ‘che láthos diadromí
afoú to thes as eín’ aftí i pio megáli mas stigmí.

To prósopo mou éna paráthyro kleistó
lioméno sídero to sóma ópou ki an piáso
esý pou m‘ ékanes gyalí na mi skouriáso
giatí zitás na spáso.

To prósopo mou éna balkóni skoteinó
pou esý de tólmises poté sou na koitáxeis
mólis tha fýgo t’ ángigma mou na mi psáxeis
mi me fonáxeis.

Poios ouranós, na mas chorései kai tous dyo
írthe o kairós na káno káti pia kai ‘gó.

Traváo loipón s’ óla mia kókkini grammí
svíno mia agápi pou ‘che láthos diadromí
afoú to thes as eín’ aftí i pio megáli mas stigmí.

Traváo loipón s’ óla mia kókkini grammí
svíno mia agápi pou ‘che láthos diadromí
afoú to thes as eín’ aftí i pio megáli mas stigmí.
Daha az göster
1240/5000
I have my face covered with smoke,
in a glass how many regrets I can fit
in both of your hands you told my life to tie
and you let me fall.

My face is frozen and dead
like a stone that learned to dry its tears
tonight love leaves the steering wheel
and 'why am I walking alone.

What a heaven, both of us
it is time to do something and go.

So I draw a red line on them all
erase a love that goes the wrong way
since you want this to be our greatest moment.

So I draw a red line on them all
erase a love that goes the wrong way
since you want this to be our greatest moment.

My face a window closed
fused iron the body wherever I catch
you who made me a glass not to rust
because you're asking me to break.

My face a dark balcony
that you never dared to look at
as soon as I leave my touch not to look
don't call me.

What a heaven, both of us
it is time to do something and go.

So I draw a red line on them all
erase a love that goes the wrong way
since you want this to be our greatest moment.

So I draw a red line on them all
erase a love that goes the wrong way
since you want this to be our greatest moment.