29 Nisan 2017 Cumartesi

İl (Devlet)'deki Dil

İl, değişik eylemler bildiren sözcüklerin kökenidir. “İl: İlçe, İlişki, İlinti, İlgi, İle, İleri, İlerlemek, İletişim, İletmek, İletken, İlgi, İlmek, İlik, İlişmek, İlk, İlke, El, Elli, Elçi, Elti, Elverişli, Elvermek, Elemek, Ellemek, Elek, Eleştiri” İsmet Zeki Eyuboğlu, Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü, Sosyal Yayınlar, İstanbul 1995, ss. 226-230, 342-344,

“Süper güçler arasındaki ilişkileri “tam” anlamak, bunlar üzerinden vazgeçilmez ilişkiler/bağlar örmek sizi süper güç yapabilir mi? Adı geçen her ülke ve birbirlerini boğan/tutan bağları için daha yüzlerce örnek verebilirim. Biz nerede duracağız? Kimi zaman o ağları çekelim.. Kimi zaman da çözelim...Ama önce (b)ağları görmeyi öğrenelim. Süper güç olmak için süper güç şartlarını yerine getirin, sakıncası yok.. Ama süper güçler arasındaki bağları da tutun, o da sizi süper güç yapar...Süper değil mi?” http://www.yenisafak.com/yazarlar/alisaydam/bir-deli-bir-kuyuya-bir-tas-atarmis-2037601

“Eski Türkler devlet mefhumunu “İl” (el) kelimesi ile ifade etmişlerdir. İl’in hakiki manası teşkilatlanmış siyasi camia ve devlettir.Bütün Türk lehçelerinde il kelimesinin doğrudan doğruya veya zımnen ilgi, bağ, iyi münasebet, rabıta, manalarını içerdiği örneklerden anlaşılmaktadır. Bu bağ, rabıta, münasebet manalarındaki kelime (il), bir insan kütlesine tatbik olunduğu zaman ancak "bağlanmış (teşkilatlanmış) halk, teşkilatlanmış millet" manasını ifade edebilir. Teşkilatlanmış halkın hukuki ismi ise "devlet" dir. Sadri Maksudi Arsal, Türk Tarihi ve Hukuk, ss.259-260, Ankara Türk Tarih Kurumu, 2014.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder