Neden yazıyoruz?
Yazmasak olmaz mı?
Düşünmek yazmaya evrildiğinde harekete dönüşüyor. Hareket insan hayatının özüdür; insan yaptıklarıdır. İnsanın önce kendine itirazları, nefsine başkaldırması var. Bu hürriyete doğru bir hamle. Bunu başarabilenler, işte o isyan ahlâkı dairesine giriyor. Daha ötesi kendi benini aşıp sorumluluk hissiyle cemiyete, topluma çevrilmek, toplum için emek harcamak. İşin temelinde ise şuurlu veya farkında olmayarak sonsuzluğa yöneliş var.
“Kul olayım kalem tutan ellere” acaba “Nun vel kalem vema yesturun” âyet-i kerimesinin bir yorumu olabilir mi? “Nun! Kaleme ve yazdıklarına andolsun!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder